top of page
Foto van schrijverLut

Social distancing , wat een onzin

Toen Sophie Wilmes - wat een topmadam overigens!- een paar weken geleden voor het eerst het woord Social distancing in de mond nam , had ik geen flauw idee waar ze het over had. Ik dacht trouwens dat ze het fout uitsprak, een “accentdingetje”. Een paar weken later hebben we met zijn allen inmiddels maar al te goed begrepen wat het inhoudt en is social distancing goed op weg om het woord van 2020 te worden.


De manier waarop het Corona virus ons professioneel en privé leven hertekend heeft, wijst uit dat we met zijn allen allesbehalve social distancing aan het beoefenen zijn. Wat we doen is Physical distancing. En de nuance is belangrijk. De huidhonger die velen voelen gaat over het fysieke gemis, het niet kunnen aanraken en aangeraakt worden. Toch één van onze basale hongers. Als het moeilijk wordt, is het eigen aan menselijke natuur om troost te zoeken dicht bij elkaar. En laat dat nu net hetgene zijn wat niet mag. Op die manier wordt één van onze belangrijkste hulpbronnen afgesneden. Ik hoor van verschillende mensen hoe verteerd ze zijn fysiek niet aanwezig te kunnen zijn bij het afscheid van dierbaren, een knuffel, de troostende nabijheid of zelf van die fysieke nabijheid te kunnen genieten.


Onze sociale netwerken, familie, vrienden en kennissen en collega’s zijn nu -meer dan ooit- van vitaal en existentieel belang! Social distancing? Wat een onzin. Nog nooit zo veel uitgewisseld met mijn buren en getelefoneerd, whatsapp, skype, zoom,… zowel privé als professioneel. We vinden zelfs nieuwe woorden om onze sociale nabijheid te onderstrepen, skyperitieven is er zo eentje.


Laat ons kiezen en blijven kiezen voor physical distancing en laat ons vooral sociaal onze nabijheid onderstrepen: physical distancing en social proximity. Wat denken jullie?


Bekijk ook zeker deze link van mijn collega Gina Peeters.


42 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page